|
Riet Mellink: Verslag reis Sénégal Ik ben een slechte toerist, ik hou niet van vakanties. De meeste reizen die ik maak zijn werkgerelateerd. Dat bevalt me, dan ben je niet een toeschouwer, een buitenstaander, maar heb je een bezigheid, een functie in een gemeenschap, en krijg je een veel bredere indruk van het dagelijks leven. De uitnodiging om met het voltallige bestuur van Stichting Ile de Mar mee te gaan naar de oplevering van de eerste fase van de bouw van de school was dus een buitenkansje. Het werd een reis die veel indruk op me heeft gemaakt. Ik heb veel respect voor de volharding waarmee het bestuur de eerste fase flink heeft aangestuurd de laatste week voor de opening, want er moest nog
Dorpshoofden, landeigenaren, schoolhoofden, imam en priester vergaderden onder de mangobomen op het erf van Issa Thian met het bestuur over activiteiten om de eilanders te betrekken bij de bouw en verantwoordelijk te maken voor ‘hun’ school. Er werden gezamenlijk twee dagen vastgelegd waarop zo veel mogelijk mensen zouden komen helpen met het schoonmaken van het terrein zodat bij de opening alles er netjes uit zou zien.
Als er een feest is moet er natuurlijk eten komen. Op 2 november is er door een grote groep vrouwen (inclusief Mique en ondergetekende) eten gemaakt voor alle gasten van het feest. Vanaf een uur of 12 werden voorbereidingen getroffen en vanaf 15 uur werd er deeg gekneed, vis ontgraat en pasta’s gestampt. Alles lekker bij elkaar op het erf van Marietou. Tussen alle bedrijvigheid door werd er natuurlijk honderd uit gekletst, in het Frans, het Wolof maar voornamelijk met handen en voeten. Bijzonder om daar tussen te mogen zitten en een aantal geheimen van de Senegalese keuken te leren kennen!
Toen we op 3 november op weg waren naar de opening in Mar Salou werden we opgewacht onder de grote baobab in het midden van het dorp. Twee groepen vrouwen voerden een prachtig ritueel uit, begeleid door een aantal trommelaars. Met veel gezang en veel dans werd duidelijk gemaakt dat alle moeders heel blij zijn dat ze hun kinderen nu langer bij zich kunnen houden. Een overweldigende blijk van dankbaarheid! Zo openlijk en zo expliciet dat we er alle vier beduusd van waren. We werden betrokken in het ritueel waarbij al onze zorgen werden weggenomen met de verzekering dat ze weg zouden blijven. Een prachtige belevenis!
En nu, twee weken later, weer achter m’n laptopje in koud en donker Nederland heb ik herinneringen aan een bijzondere reis, een bijzonder project en een aantal bijzonder bevlogen mensen die dit allemaal hebben gerealiseerd. Ik hoop dat ik als “representante officielle des donateurs” weer van de partij mag zijn als volgend jaar de tweede fase van de bouw opgeleverd wordt! Riet Mellink
|
|
